Karakter Uitgevers heeft onlangs de Floor Omnibus uitgegeven: de gebundelde versie van de Floor trilogie: De overgave van Floor, Het spel van Floor en De extase van Floor. Zo’n 700 pagina’s leesgenot en mogelijk wat inspiratie. Bovendien – zoals veel niet-deskundige lezers hebben laten weten – een verhaal dat hun kijk op BDSM heeft doen veranderen.   Lees verder…

Na de bepaald niet malse kritieken op de Vijftig Tinten-film ben ik met niet al te hoge verwachtingen gaan kijken. Het viel niet tegen. De film duurde wel een half uur te lang en op een gegeven moment was ik wel klaar met ‘Ik doe niet aan romantiek’. Uiteindelijk heb ik er grotendeels met plezier naar gekeken. Vooral jammer (maar ja, zo is het boek nu eenmaal): Als je aan BDSM doet is er tijdens je opvoeding blijkbaar iets grondig mis gegaan. En vanuit BDSM-perspectief is het ronduit kwalijk dat gesuggereerd wordt dat het wel prettig is om je als Dominant met de zweep af te kunnen reageren op je sub als je even boos en gefrustreerd bent. Niettemin: de vergelijking met De overgave valt in het voordeel uit van Vijftig Tinten. Hier in elk geval een hoofdrolspeler die bereid was om een zweep vast te houden en te gebruiken. Die van De overgave vond dat veel te eng. Lees verder…

Ze is mooi, leuk en slim en ze is er trots op een sub te zijn, schrijf ik een volgend interview op de website van de Stichting Info BDSM over Jasmijn: ‘Keurig – zo zou je het leven van Jasmijn tot een kleine twee jaar geleden wel kunnen omschrijven. Saai misschien zelfs wel, voor de buitenstaander althans want die ziet niet wat er zich in haar hoofd afspeelt en de opwinding die dat in haar lichaam teweeg brengt. De eerste seksuele gevoelens heeft ze, zoals gezegd, al voor haar negende. Ze masturbeert, heeft geen idee wat het is (behalve lekker) en neemt zich voor op haar negende ermee te stoppen. Het kan niet goed zijn. Dat stoppen lukt niet. Lees verder…